Ρόδος: Πέτρα, Άρωμα και Θάλασσα – Ανακαλύπτοντας μαζί τη μεσαιωνική αίγλη, τη φύση και τις γεύσεις του νησιού

Η Ρόδος ξεπροβάλλει μπροστά μας σαν νησί-μύθος που σφύζει από ιστορία και γοητεία. Απ’ το γραφικό Μανδράκι με τα πανάρχαια ελάφια και τα πολύχρωμα παραδοσιακά σπίτια μέχρι τους φοινικόκηπους της Λίνδου, η εκδρομή ξεκινάει με τη συνάντηση καθημερινού καφέ και ροδίτικης φιλοξενίας. Στο λιμάνι, το απαλό αεράκι φέρνει το άρωμα της θάλασσας και μας προϊδεάζει για τις απανεμισμένες βουνοκορφές και τις παράκτιες ομορφιές που θ’ ανακαλύψουμε. Μετά τον καφέ, ανεβαίνουμε στην παλιά πόλη: επισκεπτόμαστε τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου συνδυάζονται αρμονικά οι βυζαντινές τοιχογραφίες με γοτθικά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Στους περίτεχνους τοίχους του ναού ξεπροβάλλουν οι αγιογραφίες του Κόντογλου και του Τερζή, ενώ το μυστηριώδες σιντριβάνι με τους τέσσερις λέοντες στο προαύλιο καθηλώνει. Η αίσθηση ότι ταξιδεύουμε στην ιστορία ενισχύεται καθώς ανηφορίζουμε στα πέτρινα σοκάκια της μεσαιωνικής Πόλης. Στην κορυφή δεσπόζει το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών: άλλοτε διοικητήριο και έδρα του τάγματος, σήμερα μουσείο, παράθυρο στον χρόνο. Περιδιαβαίνοντας ανάμεσα στους πύργους, τα στενά δρομάκια και τα παζάρια της παλιάς πόλης, το βλέμμα μας συχνά ξεφεύγει προς την Ακρόπολη του Μόντε Σμιθ, απ’ όπου φωτογραφίες και αναμνήσεις χαράσσονται με θέα το απέραντο γαλάζιο. Η πρώτη μέρα κλείνει με ένα παραδοσιακό δείπνο στην παλιά αγορά – φρέσκα ψάρια, ντόπια τυριά και μυρωδάτα μεζεδάκια συνοδεύουν το κρασί ή το τσίπουρο, ενώ η κουβέρτα του δειλινού απλώνεται πάνω στα τείχη, χαρίζοντας την πρώτη γεύση της αιγαιοπελαγίτικης αύρας. 

Καλλιθέα, Τσαμπίκα και Λίνδος: Φως, Αιγαίο και Γαλήνη

Τη δεύτερη μέρα, η Ρόδος μάς ανοίγει την αγκαλιά της με εικόνες που μοιάζουν να ξεπηδούν από διαφορετικές εποχές. Στα Λουτρά της Καλλιθέας, οι μορφές των αγαλμάτων και τα γεωμετρικά μωσαϊκά σε ταξιδεύουν στη δεκαετία του ’30, τότε που οι Ιταλοί έδωσαν το αποτύπωμά τους στην αρχιτεκτονική του νησιού. Η ατμόσφαιρα αποπνέει ηρεμία, ανάμεσα σε καμάρες και κολώνες, τα νερά των ιαματικών πηγών αναβλύζουν σιωπηλά, σαν να ψιθυρίζουν ιστορίες αιώνων για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, γνωστές ήδη από την αρχαιότητα.

Αφήνουμε πίσω μας τη γαλήνη των λουτρών και παίρνουμε τον δρόμο για την Παναγία Τσαμπίκα. Η μικρή λευκή εκκλησία, στέκει πάνω στον λόφο σαν να επιβλέπει τη θάλασσα. Τριγύρω της, το τοπίο ανθισμένο, γιασεμιά, δάφνες, σ’ ένα περιβάλλον ήσυχο. Ο κόσμος ανεβαίνει αργά το μονοπάτι. Όταν φτάνεις στην κορυφή, ο ορίζοντας απλώνεται μπροστά σου, θάλασσα, ουρανός και γη σε μια θέα που δύσκολα ξεχνιέται.

Το μεσημέρι φτάνουμε στη Λίνδο, τον λευκό οικισμό της ανατολικής ακτής. Στους πρόποδες ενός επιβλητικού βράχου φωλιάζουν τα κυβόσχημα σπίτια με τα γαλάζια παράθυρα, σμιλεμένα με την αλμύρα του Αιγαίου. Αναρριχώμαστε στην Ακρόπολη της Λίνδου: εδώ, ανάμεσα στα ερείπια του ναού της Αθηνάς Λίνδιας και στα υστερορωμαϊκά υπολείμματα – μπροστά μας απλώνεται το Αιγαίο. Αφού επιστρέφουμε στο όμορφο χωριό της Λίνδου, απολαμβάνουμε ένα γεύμα στα ταβερνάκια.

Φιλέρημος, Κοιλάδα Πεταλούδων και Αρχαία Κάμειρος

Την τρίτη μέρα γνωρίζουμε τη Ρόδο μέσα από τη φύση της. Πρώτη μας στάση η Φιλέρημος – ένας καταπράσινος λόφος με μοναστήρι, όπου κυκλοφορούν ελεύθερα παγώνια. Ακολουθούμε το μονοπάτι που οδηγεί στον μεγάλο σταυρό στην κορυφή. Από εκεί, η θέα είναι πανοραμική – φαίνεται σχεδόν όλο το νησί.

Συνεχίζουμε προς την Κοιλάδα των Πεταλούδων, ένα φυσικό καταφύγιο με ευκάλυπτους, ρυάκια και ξύλινες γέφυρες. Στις σκιερές γωνιές της κοιλάδας βρίσκουν καταφύγιο εκατοντάδες πεταλούδες, προστατευμένες από τη ζέστη του καλοκαιριού. Ο ήχος του νερού, οι μικροί καταρράκτες και τα πέτρινα μονοπάτια δημιουργούν μια ξεχωριστή αίσθηση ηρεμίας.

Κατεβαίνοντας από το βουνό, βλέπουμε για λίγο τον κυπρίνο της Ρόδου στα νερά, και λίγο αργότερα φτάνουμε στην Αρχαία Κάμειρο. Οι ανασκαφές αποκαλύπτουν τμήματα από παλιές κατοικίες, δρόμους και αγάλματα. Είναι σαν να βλέπεις πώς ήταν η ζωή εδώ πριν από χιλιάδες χρόνια, με φόντο το Αιγαίο.

Η μέρα κλείνει χαλαρά, με μπάνιο σε μια ήσυχη παραλία και δείπνο σε παραδοσιακή ταβέρνα: μελιτζανοσαλάτα, κατσίκι με θυμάρι και βαλσαμικό, ούζο και στο τέλος γλυκό με τοπικό μέλι και αμύγδαλα. Μια απλή, αλλά γεμάτη μέρα, όπως ταιριάζει σε καλοκαίρι στο Αιγαίο.

Κρουαζιέρα στη Σύμη

Την τέταρτη μέρα παίρνουμε το πλοίο για τη Σύμη – ένα νησί που μοιάζει να έχει βγει από παλιά καρτ ποστάλ. Το λιμάνι του Γιαλού μας υποδέχεται με τα πολύχρωμα νεοκλασικά σπίτια, στη σειρά χτισμένα πάνω στον λόφο.

Πρώτη μας στάση είναι η Ιερά Μονή Πανορμίτη, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Αφού φύγουμε από τη μονή, επιστρέφουμε στον Γιαλό για φαγητό. Στα στενά της Σύμης, μαγαζιά με σφουγγάρια, μπαχαρικά και ντόπια προϊόντα. Κάθομαστε σε ένα ταβερνάκι ακριβώς δίπλα στο κύμα.

Γεύσεις της Ρόδου: Σε κάθε βήμα μας στη Ρόδο, η τοπική κουζίνα δίνει γεύση στο ταξίδι μας. Δοκιμάζουμε το μέλι με θυμάρι που ανθίζει πάνω στους λόφους, συνοδεία από κόκκινα κρασιά από την ποικιλία Μανδηλαριά της Ρόδου. Απολαμβάνουμε μελωμένα κεφτεδάκια με μυρωδικά και ντομάτα. Τα εδέσματα συνοδεύονται από τους ανθρώπους του νησιού: ευγενικοί οικοδεσπότες, ντόπιοι που χαίρονται να μιλούν για τα νησιώτικα μυστικά τους. Και κάπως έτσι, κάθε πιάτο, γίνεται κομμάτι του ταξιδιού. Ένα άρωμα που θα μας ακολουθεί καιρό αφού φύγουμε από το νησί.